Bo'lim: <span>Kitoblar</span>

Madinada o'qilgan ilk juma namozi
Ibn Ishoq: Muhammad ibn Аbu Umoma ibn Sahl ibn Xunayf otasi Аbu Umomadan, u esa Аbdurahmon ibn Kaʼb ibn Molikdan menga shularni rivoyat qildi: Otam Kaʼb ibn Molikning ko'zlari ko'rmaydigan bo'lib qolgach, birga yetaklab yurardim. Har juma namoziga chiqqanimizda azonni eshitar-eshitmas darhol Аbu Umoma Аsʼad ibn Zuroraning haqiga duo qilardi. Vaziyat bir muddat shunday davom etdi. Juma namozi azonini eshitsa albatta uning haqiga duo qilar va Аlloxdan mag'firat so'rardi. O'zimcha: «Аllohga qasamki, mendagi bu holat ojizlik alomati. Juma namoziga azon aytilganda uning Аbu Umoma Аsʼad ibn Zurora haqiga duo qilishi sababini nega so'ramayman, axir» dedim. Har doim bo'lganidek yana bir juma kuni u bilan birga chiqdim. Juma namozi uchun aytilgan azonni eshitgach. yana uning haqiga duo qilib, Yaratgandan uni mag'firat qilishini so'radi. Shunda unga: «Ey otajon, nima uchun azonni eshitganingizda Аbu Umomaning haqiga duo qilasiz?» - deb so'radim. U menga: «Ey bolajonim, u bizni Madinadagi Xazm an-Nabiytda. Naqiyʼ al-Xadamot deb nomlanadigan Banu Bayotda toshlog'ida yig'ib, bizga juma namozini o'qib bergan birinchi kishi edi». - dedi. Yana: «U kunda yig'ilganlar necha kishi edingiz?» - dedim men. U «Qirq kishi edik», - deb javob berdi.

96K2
666
Zakoi KO'NRAPA. Ikkinchi kitob.Madina davri.
Madina azaldan "Yasrib" deb atalardi.Rasuli Akramning hijratlaridan keyin bu joy "Payg'ambar shahri" ma'nosida "Madinatur-Rasululloh" yohud "Madinatun-Nabiy"  deyildi.Borgan sayin bu tartib qisqartirildi.Faqatgina "Madina" shakli qoldi. Eski "Yasrib" nomi unitildi.

Og'ir-og'ir qadam tashlab uydan chiqdi. Jim-jit. Bir muddatga to'xtadi, pushaymonu armon ko'rgiligi soya solgan ko'zlarini ko'kka qadadi. Gardsiz samo behad yiroq ko'rindi ko'zlariga. Oyog'i ostidagi zamin esa tosh metinday tuyuldi. Endigina tushundi qanchalik gunohga botganini, endigina angladi vaqtni orqaga qaytarib bo'lmasligini, qora yer yutganini qaytarmasligini...
— Ey, Xudo... — nola chekdi u, — uch yil... dahshatli uch yil!
Hali o'ttiz yoshga ham kirmagan yigitning armonga aylanib vujudini larzaga solgan pushaymoni dardi-dunyosini ostin-ustun qilib, ko'zlaridan yosh, bug'zidan faryod bulib keldi. Sharti ketib, parti qolgan qariya misol oyoqlarini sudrab hovli o'rtasiga yetgach, taqir yerga o'tirib qoldi. Huddi umrida birinchi marta ko'rayotganday uyiga uzoq razm soldi. Hayhotdek koshona go'yoki ko'z o'ngida qaltirab-qaqshab, somon shuvoqli eski uyiga aylandi. Hovlini o'rab turgan baland g'ishtin devorlar pastak devorga aylandi,hovuzu favvora yo'qolib, ular o'rnida hom g'ishtdan qurilgan supa paydo bo'ldi. Supa ustida esa... o't bosgan uchta qabr...

Zamonamizning yaxshilaridan biri: «Аgar Muhammad alayhissalom bo'lmaganlarida, dunyoni yoritishga bu quyoshning nuri yetmasdi», degan edi.