Tarixiy asar yaratish yozuvchidan alohida masʼuliyat talab qiladi. Negaki, ijodkor oldida qanday sodir bo’lganini ko’pchilik biladigan voqea-hodisalar va ularni yuzaga keltirgan shaxslarni haqqoniy va jonli aks ettirish vazifasi turadi. Tarixiy asar yozadigan adib yo tarixdagi voqealar yetovda qolib, o’sha davrdagi odamlarni tirikday ko’rsatmaslik yoki tarixdagi shaxslarga jon ato qilishga andarmon bo’lib, tarix haqiqatidan chekinishday ikki xatardan biriga duch kelishi mumkin. Milliy adabiyotimizda yaratilgan tarixiy asarlarda ko’proq voqealar tasvirini berishga moyillik ustuvor.
    Katta hayotiy tajribaga ega, asl kasbi meʼmor bo’lishiga qaramay, tarixni badiiy jonlantirishga astoydil qiziqadigan Saʼdixon Mavlavixon o’g’li o’zining „Tanazzul» deb nomlangan pentalogiya – beshligida millatimiz tarixidagi g’oyat murakkab, chigal va qora kunlarni aks ettiradi. Qizig’i shundaki, badiiy asarlar, ayniqsa, tarixiy yo’nalishdagi ko’plab bitiklar bilan tanishgan bo’lsada, Saʼdixon shu vaqtga qadar badiiy asar tugul, birorta maqola ham yozgan emasdi. Аmmo boshlovchi yozuvchi marhum Murodjon Mansurning „Judolik diyori» romanidan keyin o’zbek adabiyotidagi ikkinchi pentalogiyani yaratishga jazm qila bildi.